ಮೊಗ್ಗುಗಳ ಹೆಣ

ಹಾಲ ಪಸೆ ಆರದ ತುಟಿಯ ಚಂದ್ರನ ತೂಗುತಲಿತ್ತು ಅಮವಾಸ್ಯೆಯ ಇರುಳು ‌
ಅದರ ಕೊನೆಯುಸಿರಾದರೂ ಹುಟ್ಟಿಸಲಿ‌ ಪಸೆಯಾರಿದ ಎದೆಯಲಿ

ಅರೆ ಮುಚ್ಚಿದ ಕಣ್ಣುಗಳೊಳಗೆ 
ಕಾಣುತಿದೆ ದಿವ್ಯ ಶಾಂತಿ
ಮುದ್ದು ಸುರಿವ ಗುಂಗುರಲೂ
ನಸುಗೆಂಪಿನ ಕೆನ್ನೆಯಲೂ
ನೋವ ಸಹಿಸದ ಎಳೇ ಸೂರ್ಯ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ  ಸಾಯುತಿದ್ದಾನೆ ರಣಗೆಂಪು
ಶರಧಿಯಲಿ

ಕಣ್ಣ ಮುಚ್ಚಿ ತೆರೆದರೂ ಮತ್ತೆ
ಮರೆಯಾಗದ ಮುಖವ
ಮತ್ತೆ ಸುಡುತಿದೆ ನನ್ನ ಬಿಸಿಯ ಹನಿಗಳು
ಉಕ್ಕಿ ಬರೋ ಕೊರಳನ್ನ
ತಣಿಸಬಹುದೇನೋ
ಕರುಳ ಕಿತ್ತ ಹೆತ್ತಬ್ಬೆಯ
ನೋವಿನ ಶಾಪ ಕಲ್ಲೆದೆಯನೂ
ಸೀಳಿ ಒತ್ತ ಬಹುದು
ಉಗುರುಗೆಂಪಿನ ಬೆಣ್ಣೆ ಮುದ್ದೆಗೆ ಉಸಿರ ಕೊಡಿಸುವ ಕೊನೆ ಹಂಬಲ
ದಾಹದುರಿಗೆ ಆಹುತಿಯು ಮೊಗ್ಗಿನ ಹೆಣ

ಬೆವೆತ ಬೆವರ ನೆಕ್ಕಿ ಗಂಟಲು
ಒದ್ದೆ ಮಾಡುವವರೋ
ಮೈಕಿಗೆ ನಾಲಿಗೆಯ ಮೆತ್ತಿ
ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಇಲ್ಲೋ ಶ್ವಾಸ
ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಕೇಳುತಿದೆ
ಎಂಜಲು ವೀರರ ಬುಟ್ಟಿ
ತುಂಬಾ ಹಸಿರಕ್ತದ ಹೂವು ಅಂಗಾತ ಬೀಳುತ್ತಲೇ ಇವೆ

ಎಸಳೆಸಲುಕಿತ್ತು ಬಾವುಟ ಹಾರಿಸುತ್ತಾರೆ ಬಾಡಿಗೆ ಕೈಗಳೋ ಚಪ್ಪಾಳೆ ತಟ್ಟುತ್ತಿವೆ..

ಕಾವ್ಯ ಎಸ್ ಕೋಳಿವಾಡ್