ಅವಿಜ್ಞಾನಿ ಪದ್ಯ

ಕೋಲ ಮುರಿದ ಸದ್ದು

ಹೆಜ್ಜೆ ಸದ್ಧು ಕೇಳುವಾಗಲೆಲ್ಲ 
ನನ್ನ ಒಂಟಿತನ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಬರುತ್ತದೆ..
ಹಳೆಯ ಹಾಡಿಗೆ ಗೀರಿದ ಕಡ್ಡಿಯು 
ನೋವಿನ ನೆಂಟಸ್ತಿಕೆ ಬೆಳೆಸುತ್ತದೆ...
ಕಾಯುವಿಕೆಯು ಮಾಸವಾದರೆ ಅವಳೊಂದು ಶಿಲೆ ಆಗುತ್ತಾಳೆ..!!

ನನ್ನವಳೆಂದೇ ಮುದ್ರೆ ಒತ್ತುವಾಗ ಆಷಾಡಕ್ಕೆ ಕಲೆಯಾಗುತ್ತಾಳೆ...
ಬೆರಗು ಪದದ ಮುಖವನ್ನೊಮ್ಮೆ ಸುಮ್ಮನೇ ನೋಡಿ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ....!!
ಇನ್ನೂ ಬೇಕೆಂಬ ಅಹವಾಲಿನ ಪಟ್ಟಿಯೊಂದು ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲೇ ಮೆತ್ತಿ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ

ನವಿರು ಜಪಕೆ ಹೆಸರು ಆಗಲು ಕಾದಿರುವಂತೆ ಸೋಲಿಸುತ್ತಾಳೆ
ಬೇಡವೆಂದು ತೊದಲಿ ಹೋಗುವಾಗ ಹಗ್ಗ ಕಡಿದ ಹಲಿಗೆಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟು ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ ..!!

ಸೀಳಿ ಹೋದ ಅಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕೆತ್ತಲಾದ ಹೆಸರಿಗೆ ಉಪ್ಪು ಮೆತ್ತಿದೆ..!!!
ಕಪ್ಪು ಒಡಲ ರಂಗವಲ್ಲಿ ಆಗತಾನೇ ರೆಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟಿದೆ
ಹಳ್ಳದಂತೆ ಕೊಳವೆಯೊಂದರ ಹೆರಿಗೆಯಾಗಿದೆ.....

ತುಮುಲವೆಲ್ಲ ತೇಪೆ ಹಾಕುವಾಗ ವ್ಯಾಕುಲವೆಲ್ಲ ಮಾಸವಾಗುತ್ತದೆ
ಮೋಸ ಪಡೆದ ಕಪ್ಪು ಕಲ್ಲು ಹೊಡೆದು ನೂರು ಚೂರಾಗಿದೆ

ಹಣೆಯ ಬೊಟ್ಟು ದಟ್ಟವಾಗಲು ಹೆಣದ ನಾತ ಜೋರು ಬಡಿದಿದೆ
ಮಸಣ ಘಾಟು ಸುಗಂಧವಾಗಲು
ಬಿಳಿಯ ಬಟ್ಟೆಯು ಒಗೆತ ಕಂಡಿದೆ..!!

-ಅವಿಜ್ಞಾನಿ